قفسهای محدودیت

در شرکت شما چند مانع کند کننده پیشرفت وجود دارد؟!

چه چیزهایی جلوی رشد افراد را میگیرد؟

فضای کاری شما بستر مناسبی برای پیشرفت هست؟

مدیران شما واقعا حامی هستند؟

عوامل بسیاری می توانند برای مجموعه شما محدودیت ایجاد کنند. بعضی از این محدودیت ها قابل کنترل یا اصلاح پذیرند اما تعدادی نیز از دایره اختیارات ما خارج هستند و ما باید فقط یاد بگیریم در مواجهه با این مسایل عکس العمل مناسبی داشته باشیم و آن بخشی که از دست ما کاری برنمی آید را بپذیریم تا حداقل تاثیرات روانی آن کمتر شود. این عوامل معمولا برون سازمانی هستند. مانند شرایط موجود در جامعه که ما در تصمیم گیری آنها نقشی نداریم. وقتی تورم قابل پیش بینی نیست یا قوانینی وضع می شود که برای سازمانها تهدید محسوب می شود، کاری که می شود انجام داد سرمایه گذاری روی نیروی انسانی یا موانع درون سازمانی است.

عوامل درون سازمانی

کنترل و مدیریت عوامل درون سازمانی بسیار ساده تر و سهل الوصول تر از عوامل برون سازمانی است که میتوان آن را به دو بخش عوامل فیزیکی و عوامل غیر فیزیکی تقسیم نمود.

عوامل فیزیکی به مواردی مانند ابزار و وسایل، امکانات مورد نیاز و مواردی از این قبیل اشاره دارد. به عنوان مثال مجموعه به فضای بیشتری نیاز دارد تا کارمندان بتوانند با تمرکز بیشتری کار کنند اما گاها دیده شده که کمبود جا و همجواری واحد ها، افراد یا ترددهای زیاد باعث عدم تمرکز شده و شرکت به ازای هزینه هایی که برای افراد پرداخت می کند نمیتواند بهره مفیدی از توانمندی های نیروهای کارآزموده خود ببرد. یا در حد موارد پیش پا افتاده ای مثل نبود پرینتر در واحدها به تعداد کافی، زمان زیادی صرف رفت و آمدهای بی مورد میشود.

عوامل غیر فیزیکی بیشتر مربوط به افراد میشوند که آرامش محیط را برای انجام فعالیتهای سازنده از بین میبرند و یا مثل سقفی بالای سر افراد دیگر قرار میگیرند و به آنها اجازه رشد نمی دهند. این مورد بیشتر در بین مدیران میانی شایع است و عموما طبق قوانینی که عموما هم شخصی هستند، صورت مییرد.

مخاطراتی قفسهای محدودیت برای مجموعه شما دارد:

بلوکه شدن انرژی. افراد نمیتواند از مهارت و دانشی که دارند استفاده کنند.

ایجاد استرس. نا امنی که کارمندان احسای میکنند در انها ایجاد استرس و اضطراب میکند.

پایین آمدن سرعت. مسایل حاشیه ای که پیامد این محدودیتها هستند باعث عدم تمرکز شده و سرعت انجام کارها را بسیار پایین می آورند.

طغیان و نزاع و استعفا. محیط ها تنش زا معمولا باعث درگیری های لفظی میشوند و زمانیکه آستانه تحمل افراد پایین بیاید یا شرکت را محلی برای امنیت و رشد خود نبینند یا کارشکنی می کنند یا در آخر استعفا میدهند. و ما این را میدانیم که نیروی انسانی از سرمایه های یک مجموعه هستند.

باید محدودیتها را در حد توان کم کنیم. اما چطور؟

از جایگزینها استفاده کنیم. بررسی کنیم که به ازای شرایظ نامطلوب فعلی چه چیزی را میتوانیم جایگزین کنیم.

آموزشهایی برای محیط حمایت کننده داشته باشیم. محیط حمایت کننده عموما باعث دل گرمی و همبستگی بین افراد میشوند.

حس مسئولیت پذیری را بالا ببریم. درست است که در بالا به موضوعاتی اشاره کردیم که باید رعایت شوند اما پرسنل هم باید تعهد و مسئولیت پذیری لازم را داشته باشند و به عنوان جزیی از یک مجموعه همکاری لازم را داشته و با بروز مشکلات اوضاع را آشفته تر نکنند.

ارتباط موثر درون سازمانی برقرار کنیم. ارتباط موثر در روابط بین فردی معجزه میکند.

ابزارهای سهولت کار را در نظر داشته باشیم

روی توانمندی و قدرتمندی خود کار کنیم

معمولا چندین شکاف همزمان در مجموعه ها وجود دارد که با شناسایی و اولویت بندی میتوان به ساختن پل مناسب و برطرف کردن مشکل پرداخت. یک مثال ساده: در ابتدا رانندگی بلد نبودیم (شکاف دانشی) و آموزش دیدیم سپس با تمرین مهارت لازم را به دست آوردیم (شکاف مهارتی پر شد)، با خریدن ماشین یا رفتن برای دیدن یک دوست عزیز انگیزه پیدا کردیم (برطرف شدن شکاف انگیزشی) اما با طرح ترافیک یا ممنوعیت تردد نگذاشتند کار انجام شود! (شکاف محیطی).